Nieodzownym atrybutem świąt Bożego Narodzenia i wystroju świątecznego wnętrza była umieszczana w dzień wigilii zielona gałąź. Był to symbol życia, zdrowia, radości, sił witalnych, pomyślności i urodzaju. W krajach śródziemnomorskich była to gałąź laurowa lub oliwna , w Europie środkowej i północnej , w tym w Polsce, drzew iglastych : sosny, świerku, jodły i bukiety jemioły. Ozdabiano nimi płoty, furtki domów, we wnętrzu, ramy obrazów, ściany. Ciekawy zwyczaj występował w Polsce południowej i południowo-zachodniej umieszczania u pułapu, nad stołem wigilijnym , rozwidlonego wierzchołka świerku lub zielonych gałęzi. Przyozdabiano je jabłkami, orzechami, ciasteczkami, krążkami z opłatka, zabawkami z papieru i słomy, łańcuchami. Nazywano taki przystrój „podłaźnik” lub”podłaźniczka”.

Wywiad na terenie okupowanego Żyrardowa zajmował się przede wszystkim rozpoznaniem ruchu kolejowego na trasie Warszawa-Koluszki (była to istotna linia jeśli chodzi o kwestię transportu na front wschodni). Sam Żyrardów był ośrodkiem szpitalnym. W szkołach i domach fabrycznych, które ograniczone ulicami: 1-go Maja, Bielnikową, Parkową i Limanowskiego zostały przekształcone na szpitale, natomiast w Domu Ludowym umieszczono punkt rejestrowania rannych. Aby lepiej kontrolować poczynania Niemców na terenie miasta, wywiad podzielił je na rejony, obserwowane przez dwóch wywiadowców (w meldunkach oprócz informacji wojskowych, należało umieszczać informacje o kolaborantach, volksdeutschach oraz o kobietach, które utrzymywały stosunki z Niemcami).

na zdjęciu:
Kowalczyk Józef "Cietrzew"
Waligóra Leon "Leon"

Już od początku istnienia osady fabrycznej standard budownictwa mieszkaniowego był stosunkowo dobry. W tam okresie domy były budowane na ogół z cegły i kryto je dachówką karpiówką, a niekiedy gontem. Budynki mieszkalne były zarówno parterowe, jak i jednopiętrowe z poddaszem użytkowym. W takich domach, mogło mieszkać aż 12 rodzin robotniczych bądź rzemieślniczych, natomiast domy tkaczy były zajmowane przez 2-3 rodziny.

Towarzystwo Akcyjne Zakładów Żyrardowskich posiadało swoje sklepy nie tylko w Warszawie, Żyrardowie, Łodzi i Lublinie. Sklepy te znajdowały się także poza granicami Polski, w takich miastach jak Moskwa, w której zatrudnionych było aż 74 pracowników, innym miastem był Charków pracowało tam 20 sprzedawców natomiast w Kijowie pracowało 17 osób.

Słoneczna czerwcowa pogoda sprzyja organizowaniu wycieczek krajoznawczych, a w powiecie żyrardowskim jest wiele interesujących miejsc, które warto zobaczyć. Dobrym pomysłem na weekend może być wyjazd do pobliskich Wiskitek.
Prawdopodobnie osada zawdzięcza swoje istnienie tchórzliwemu Konradowi Mazowieckiemu, który nie był w stanie stawić czoła najazdowi pruskiemu. Opuściwszy w popłochu Płock zdecydował ukryć się ze swoją świtą w Puszczy Jaktorowskiej. Gród, który dał im schronienie postanowiono nazwać Wiskitkami, co miało oznaczać w języku starosłowiańskim "wyiskane".

 

Żyrardów w latach swojej świetności brał udział w konkursach, pokazach swoich wyrobów, za które zdobywał liczne nagrody, to sprawiło, że o Żyrardowie usłyszał cały świat. Zakłady w Żyrardowie otrzymywały nagrody w międzynarodowych wystawach.

Minęło już 31 lat, od kiedy w żyrardowskiej Resursie powstał klub pod nazwą „Penelopa”, zrzeszający wszystkich miłośników tkactwa artystycznego. Klub spotykał się w Resursie raz w miesiącu. Wtedy to członkowie byli zobligowani do prezentowania swoich dzieł. Ponadto w dobrym tonie było ciągłe dokształcanie się w zakresie tkactwa artystycznego. W Resursie na spragnionych wiedzy czekał warsztat tkacki oraz kołowrotek.

Czas od końca listopada / ok.25/ do 24 grudnia / Wigilia / to czas oczekiwania i duchowego przygotowania do Świąt Bożego Narodzenia nazywany Adwentem. Słowo „adventus” znaczy w języku łacińskim „ przyjście”. Na Podlasiu początek adwentu obwieszczało głośnie trąbienie na ligawach / długich drewnianych trąbach /. Powszechnym obyczajem, praktykowanym obecnie, jest udział w codziennej mszy świętej odprawianej przed świtem zwanej „ roratami” / od pierwszych słów pieśni : Rorate coeli desuper...- spuśćcie nam rosę niebiosa /. Podczas mszy , znanej już w XIII wieku wierni zapalali świece woskowe zwane „roratkami”.

Terminy świąt odprawianych w listopadzie ku czci i pamięci zmarłych ustanowił kościół. I tak w 835 roku papież Jan XI wyznaczył 1 listopada jako dzień Wszystkich Świętych, przeszło sto lat później w 998 roku ustanowiony został w kościele, dzięki św. Odilonowi, opatowi z Cluny, Dzień Zaduszny – 2 listopada , dzień nabożeństw i modlitwy w intencji wszystkich zmarłych.

Gdy 2010 roku Myśliwy z parku Karola Dittricha powrócił na swoje dawne miejsce, pracownicy Muzeum czuli, że stało się coś ważnego i symbolicznego. Od momentu rozpoczęcia renowacji staraliśmy dowiedzieć się czegoś więcej o samej rzeźbie, bo piękną legendę opisaną przez Macieja Twardowskiego zna chyba każdy mieszkaniec naszego miasta.